Autor: Michael Winterhoff
Łatwiejsze wychowywanie trudnych dzieci
- Emocjonalne wykorzystywanie dzieci
- Rodzaje zaburzeń w relacji rodzic-dziecko: przymusowe partnerstwo, podporządkowanie rodzica, toksyczna symbioza
- Regularny trening funkcji psychicznych
- Prawidłowe postępowanie z dzieckiem i właściwy rozwój emocjonalny
Dziecko jest pergaminem szczelnie zapisanym drobnymi hieroglifami, których część tylko zdołasz odczytać, a niektóre potrafisz wytrzeć lub tylko zakreślić i własną zapisać treścią…
Janusz Korczak
Rozwydrzony kilkulatek, dezorganizujący każde zajęcia. Dziesięcioletni mądrala, w którego słowniku na próżno szukać słów „szacunek”, „posłuszeństwo”, ” uprzejmość”. Siedemnastolatek, znikający w swoim pokoju na całe tygodnie. Wreszcie dwudziestoletni człowiek, niezdolny do podjęcia pracy — oto nasze dzieci. Te, które ze zgrozą i przerażeniem oglądamy w „Superniani”. Te, które później sięgają po narkotyki czy broń albo popełniają samobójstwa. Te, które dokonują w szkołach aktów przemocy lub odcinają się od wszystkich i wszystkiego. Myślisz, że to nie dotyczy Twojej pociechy? Matki i ojcowie tych małych tyranów też żyli w takim przeświadczeniu!
Ta książka to apel do świata dorosłych — rodziców, dziadków, pedagogów, terapeutów, nauczycieli. Próba zwrócenia uwagi na problem braku dojrzałości psychicznej u dzieci i młodzieży. Problem, któremu winne jest niewłaściwe wychowanie, nieprawidłowości w procesach społecznych oraz prywatne problemy dorosłych. W swojej tyleż zaskakującej, co budzącej przerażenie analizie Michael Winterhoff szczegółowo opisuje sposoby emocjonalnego wykorzystywania naszych dzieci, ilustrując je licznymi przykładami, które pozwalają jeszcze lepiej zrozumieć mechanizmy tego zjawiska.
Pozwólmy dzieciom znów być dziećmi!
- Brak postawy ograniczającej i korygującej u rodziców.
- Uniemożliwianie normalnego przebiegu procesu dojrzewania psychicznego.
- Dyscyplinowanie za pomocą surowych metod wychowawczych, opierających się na strategii „zero tolerancji”.
- Przejmowanie inicjatywy przez szkoły.
- Zaburzenia relacji rodzinnych: partnerstwo, czyli przymusowe wyzwalanie dziecka ze stanu podporządkowania; projekcja, czyli rodzice podporządkowani dziecku; symbioza, czyli kiedy psychika rodzica i dziecka łączą się w jedną całość.
- Przemoc wobec maluchów.
- Przypadek japońskich hikikomori.
Spis treści:
Rozdział 1. Pomiędzy „supernianią” a grożącą katastrofą wychowawczą – czyli kiedy dziecko staje się małym despotą (11)
- Przypadek pierwszy: Niklas i całkiem zwyczajny dzień w szkole podstawowej (18)
Rozdział 2. Co się dzieje z naszymi dziećmi – czyli o muffinach i nieodrobionych lekcjach (23)
- Władza w ręce dzieci! Władza w ręce dzieci? (26)
- Sara (28)
- O tym, jak prawidłowo postępować z dzieckiem i jak powinien przebiegać jego rozwój (29)
- Obrazy świata, czyli świat oczami dziecka (31)
- Klaudia (37)
- To nie jest przypadek odosobniony (41)
- Imperium kontratakuje (45)
- Od zdrowia do patologii, czyli dlaczego prowadzone aktualnie debaty opierają się na fałszywych założeniach (50)
- Wywiad z pedagogiem – czyli jak nauczyciele postrzegają dzisiejszą szkołę (53)
- Filip (57)
- Kilka studiów przypadków z mojej praktyki lekarskiej (60)
Rozdział 3. Dlaczego psychika ma tak duże znaczenie (63)
- Przykłady zdrowej psychiki (67)
- Trening czyni mistrza – czyli dlaczego funkcje psychiczne można wykształcić jedynie poprzez regularne ćwiczenia (69)
- Adrian – studium przypadku (72)
Rozdział 4. Stopniowy upadek, czyli od wychowywania intuicyjnego do symbiozy (75)
- Szkoły przejmują inicjatywę (76)
- Co to oznacza dla obrazu rodzica (77)
- Tradycyjne wychowanie, czyli o znaczeniu ludzkiej intuicji (78)
- Scena z życia nauczycielki – studium przypadku (81)
Rozdział 5. Pierwszy rodzaj zaburzeń relacji: partnerstwo, czyli przymusowe wyzwalanie dziecka ze stanu podporządkowania (83)
- Oferta wychodzi naprzeciw potrzebom dziecka, czyli zasada partnerstwa w przedszkolach (86)
- Nie mają państwo czegoś łatwiejszego? Szkolne koncepcje relacji partnerskich (94)
- Nauczyciel szkoły podstawowej o Martinie, który nie chce usłyszeć – studium przypadku (99)
Rozdział 6. Drugi rodzaj zaburzeń relacji: projekcja, czyli rodzice podporządkowani dziecku (101)
- Dziecko jako kryterium tego, czy jestem wystarczająco dobry (104)
- Dziecko jest po to, abym czuł się kochany (105)
- Niechże państwo ustąpią dziecku! Nacisk wywierany przez otoczenie pozarodzinne (111)
- Dziadkowie są po to, by rozpieszczać – nacisk wywierany przez własną rodzinę (114)
- Sven i zestaw małego chemika – studium przypadku (116)
Rozdział 7. Trzeci rodzaj zaburzeń relacji: symbioza, czyli kiedy psychika rodzica i dziecka łączą się w jedną całość (119)
- „Komórka człowieka” (121)
- Marcel (123)
- Jak w procesie symbiozy dziecko staje się częścią dorosłego (124)
- Przetwarzanie dziecięcych impulsów jako bodźców własnych (126)
- Dziecko nie robi niczego specjalnie (128)
- Odruchowa reakcja dorosłego na dziecko – czyli jak symbioza może prowadzić do przemocy wobec dzieci (129)
- Wpływ relacji symbiotycznej na rozwój psychiczny dziecka (131)
- Na drodze do kraju, który nienawidzi własnych dzieci (134)
- Nauczyciel pod wirtualnym pręgierzem – zjawisko cyberprzemocy (141)
- Dygresja: spojrzenie w przyszłość – przypadek japońskich hikikomori (143)
- Studia przypadków (146)
Rozdział 8. Chore społeczeństwo (149)
Rozdział 9. Dokąd powinniśmy zmierzać, czyli: przywrócić zdolność tworzenia relacji – zobaczyć w dziecku na powrót dziecko (161)
- Przedszkole i szkoła podstawowa, czyli pilna potrzeba zmian (164)
- Nowa rola dziadków (167)
- Podstawowy warunek zmian: najpierw uświadomienie, potem próba rozwiązania problemu (168)
Dziecku nie można pozwalać na wszystko. Musi być jasno postawiona granica, żeby wiedziało co mu wolno , czego nie.
Utarło się dziwne przekonanie, że najlepszym wychowywaniem jest brak wychowywania, czyli pozwalanie na wszystko. Książki nie czytałam, ale mam nadzieję, że podchodzi do tematu z odmiennego punktu widzenia.