Ludzie jako istoty wysoko rozwinięte mają w swoim repertuarze myślowym nie tylko bukiet nowoczesnych rozwiązań od matki natury, wyprodukowany w toku ewolucji. W tym artykule przyjrzymy się bliżej takiemu tworowi jak hipokamp. Jest on składowym elementem układu limbicznego. Sam nazywany bywa czasem rogiem Ammona.
Jego główna rola to przenoszenie danych z pamięci krótkotrwałej do długotrwałej oraz orientacja przestrzenna i zdolność uczenia się. To też zapamiętywanie na zasadzie epizodu, zdarzenia wraz z otoczką i kontekstem. Wraz z wiekiem zdolności tego tworu się powiększają. Umiejętności jakie nam umożliwia hipokamp są niezbędne do poznawania i przyswajania wiedzy. Powiązań między zależnościami, wyciągania wniosków. Z tym, że młodzież i dzieci radzą sobie gorzej niż dorośli. I dlatego małe dzieci są mniej świadome zagrożenia. Przykładowo ze strony dużego, warczącego psa biegającego luzem, dziecko nie widzi tak dużego zagrożenia jak osoba dorosła. Po prostu nie kojarzą faktu, że pies z oznakami złości może ugryźć. Dorośli natomiast zauważą od razu nastawienie zwierzęcia i potrafią odczytać je prawidłowo. Właśnie dzięki hipokampowi. Ale ma tu też swoją rolę ciałko migdałowate, które zapamiętuje emocje związane z tym faktem (strach). Od hipokampu dostajemy suchy fakt, że znamy daną osobę, a ciało migdałowate uświadamia nas, że jej nie lubimy.
Ciałko migdałowate i hipokamp to doskonały duet pamięciowy, którego zadanie jest bardzo proste, ma nas chronić przed niebezpieczeństwem. Raz się poparzymy to zapamiętamy, że ogień to ból i następnym razem rozpoznamy go z daleka.
Źródła:
- http://neuropsychologia.org/kiedy-dojrzewa-nam-hipokamp
- https://www.psychologytoday.com/
Faktycznie, nieraz się słyszy jakieś historie nie z tej ziemi o tym jak ktoś uratował dziecko czy kobietę z narażeniem życia.
Zawsze jak wejdę na tą stronę dowiaduję się nowych rzeczy.
Też tak uważam. Lubię czytać wartościowe książki czy blogi. Zawsze się dowiem czegoś nowego.